De eerste schoolweek 12-09 / 16-09
18 september 2016 - Nsuatre, Ghana
Op maandag hebben Kay en ik nog één keer Oma's Dining Hall geveegd en gedweild. Alweer? Ja alweer, een paar jongens slapen namelijk 's nachts op de tafels en nemen viezigheid mee naar binnen. Dus het was weer lekker schoon! Er waren ook wat medewerkers aanwezig die de lokaaltjes aan het schoonmaken waren. We hebben ze hierbij geholpen.
Dinsdagochtend om 07:00 uur stonden we wakker en fris buiten. Maar wat bleek; geen kinderen..
De eerste week is namelijk niet zo belangrijk. Er word vooral gespeeld en opgeruimd. De kinderen kwamen pas rond een uur of 09:00, en dan waren ze er nog niet eens allemaal.
Kay en ik gingen rond 09:00 uur weer terug naar het speelterrein. Allemaal kindjes die lekker aan het spelen waren, buiten en binnen. We hebben wat rondgelopen en kennis gemaakt met wat medewerkers. De kindjes konden zichzelf prima vermaken!
In de keuken werd een mega pan met rijst klaargemaakt voor de lunch. Alle kinderen en medewerkers eten hiervan dus moet er natuurlijk wel genoeg zijn.
Ook hebben we die dag kennis mogen maken met Isaac. Een gehandicapt jongetje dat verzorgt wordt door zijn oma. Helaas spreekt oma geen Engels en Isaac kan niet praten, dus het wordt nog uitvogelen hoe we gaan communiceren. De ruimte voor de gehandicapte kinderen is wel erg mooi!
We wisten die dag niet goed wat we konden doen, we voelden ons nutteloos. De kindjes vermaakten zich wel en er was verder nog niks te doen voor ons. We zijn maar weer terug gegaan naar ons verblijf en hebben aan school gewerkt.
Dag 2 op de Day Care verliep gelukkig een stuk beter!
De kindjes waren heel enthousiast toen ze ons zagen. Kay en ik waren gelijk omringd en konden eigenlijk niet meer weg komen. Iedereen wilde ons wel even aanraken, ze duwden elkaar er zelfs voor aan de kant! We hebben liedjes met ze gezongen, dansjes gedaan en van de speeltoestellen laten gaan.
Ook zijn we even bij de hele kleintjes (1,5-3jaar) wezen kijken maar dat vonden zij niet zo leuk. 1 meisje begon hysterisch te huilen (nou weet ik dat ik niet de knapste ben, maar zó lelijk?!) en daarom zijn we maar weer gauw weggegaan. Bij Isaac was alles prima! Hij is een onwijs vrolijk jongetje en vindt het erg leuk om contact met anderen te hebben merkte ik.
Rond het middageten werden de bordjes voor de kleintjes al klaargezet. De andere kinderen van de Day Care kwamen klasje voor klasje naar Oma's Dining Hall om in een rij te gaan staan. Ze kregen vervolgens allemaal een bordje met rijst. Zodra iedereen zat (die dag waren zo'n 100kids aanwezig) werd er gebeden en konden ze beginnen met eten. Het ging wel vlot moet ik zeggen. Hap hap en klaar. Misschien is dat wel het enigste wat snel verloopt in Ghana! :p
Vervolgens werd er opgeruimd en de kindjes gingen terug naar hun klasje. Sommigen spelen, anderen rusten uit totdat ze weer worden opgehaald om naar huis te gaan.
Donderdag was even lastig.. we voelden ons toch nog steeds wat nutteloos omdat er niks te doen was. De medewerkers dachten dat wij een lerarenopleiding doen en we dus de kindjes les gaan geven. Ze waren erg verbaasd om te horen dat wij voor iets heel anders studeren.
Nadat ik weer wat moed ingesproken had gekregen van mn lief ging het al beter! Ik heb me erbij neergelegd dat er weinig te doen is en dat ik het beste ervan ga maken.
Nog 4 weken en dan zit ik alweer op de helft!!
Ik blijf het allemaal positief zien, hoe lastig dat soms is. Maar het woord opgeven komt niet voor in mijn woordenboek dus ik ga gewoon door!
Vrijdag was de laatste dag. Ik vond het al een stuk leuker. Met een goed gevoel ging ik 's ochtends naar de kinderen toe die weer heerlijk aan het spelen waren. Deze dag heb ik mij vooral bezig gehouden met de kleintjes. Het was nog best leuk!!
Één jongetje heeft al meteen mijn aandacht getrokken, Paris. Hij heeft duidelijk een beperking maar hier wordt verder weinig tot geen aandacht aan besteed. Ik ga de komende tijd maar eens brainstormen wat ik voor / met het ventje kan doen.
Met een tevreden gevoel ben in het weekend ingegaan en kijk ik uit naar de eerste échte schoolweek!
Foto's volgen nog!
Dinsdagochtend om 07:00 uur stonden we wakker en fris buiten. Maar wat bleek; geen kinderen..
De eerste week is namelijk niet zo belangrijk. Er word vooral gespeeld en opgeruimd. De kinderen kwamen pas rond een uur of 09:00, en dan waren ze er nog niet eens allemaal.
Kay en ik gingen rond 09:00 uur weer terug naar het speelterrein. Allemaal kindjes die lekker aan het spelen waren, buiten en binnen. We hebben wat rondgelopen en kennis gemaakt met wat medewerkers. De kindjes konden zichzelf prima vermaken!
In de keuken werd een mega pan met rijst klaargemaakt voor de lunch. Alle kinderen en medewerkers eten hiervan dus moet er natuurlijk wel genoeg zijn.
Ook hebben we die dag kennis mogen maken met Isaac. Een gehandicapt jongetje dat verzorgt wordt door zijn oma. Helaas spreekt oma geen Engels en Isaac kan niet praten, dus het wordt nog uitvogelen hoe we gaan communiceren. De ruimte voor de gehandicapte kinderen is wel erg mooi!
We wisten die dag niet goed wat we konden doen, we voelden ons nutteloos. De kindjes vermaakten zich wel en er was verder nog niks te doen voor ons. We zijn maar weer terug gegaan naar ons verblijf en hebben aan school gewerkt.
Dag 2 op de Day Care verliep gelukkig een stuk beter!
De kindjes waren heel enthousiast toen ze ons zagen. Kay en ik waren gelijk omringd en konden eigenlijk niet meer weg komen. Iedereen wilde ons wel even aanraken, ze duwden elkaar er zelfs voor aan de kant! We hebben liedjes met ze gezongen, dansjes gedaan en van de speeltoestellen laten gaan.
Ook zijn we even bij de hele kleintjes (1,5-3jaar) wezen kijken maar dat vonden zij niet zo leuk. 1 meisje begon hysterisch te huilen (nou weet ik dat ik niet de knapste ben, maar zó lelijk?!) en daarom zijn we maar weer gauw weggegaan. Bij Isaac was alles prima! Hij is een onwijs vrolijk jongetje en vindt het erg leuk om contact met anderen te hebben merkte ik.
Rond het middageten werden de bordjes voor de kleintjes al klaargezet. De andere kinderen van de Day Care kwamen klasje voor klasje naar Oma's Dining Hall om in een rij te gaan staan. Ze kregen vervolgens allemaal een bordje met rijst. Zodra iedereen zat (die dag waren zo'n 100kids aanwezig) werd er gebeden en konden ze beginnen met eten. Het ging wel vlot moet ik zeggen. Hap hap en klaar. Misschien is dat wel het enigste wat snel verloopt in Ghana! :p
Vervolgens werd er opgeruimd en de kindjes gingen terug naar hun klasje. Sommigen spelen, anderen rusten uit totdat ze weer worden opgehaald om naar huis te gaan.
Donderdag was even lastig.. we voelden ons toch nog steeds wat nutteloos omdat er niks te doen was. De medewerkers dachten dat wij een lerarenopleiding doen en we dus de kindjes les gaan geven. Ze waren erg verbaasd om te horen dat wij voor iets heel anders studeren.
Nadat ik weer wat moed ingesproken had gekregen van mn lief ging het al beter! Ik heb me erbij neergelegd dat er weinig te doen is en dat ik het beste ervan ga maken.
Nog 4 weken en dan zit ik alweer op de helft!!
Ik blijf het allemaal positief zien, hoe lastig dat soms is. Maar het woord opgeven komt niet voor in mijn woordenboek dus ik ga gewoon door!
Vrijdag was de laatste dag. Ik vond het al een stuk leuker. Met een goed gevoel ging ik 's ochtends naar de kinderen toe die weer heerlijk aan het spelen waren. Deze dag heb ik mij vooral bezig gehouden met de kleintjes. Het was nog best leuk!!
Één jongetje heeft al meteen mijn aandacht getrokken, Paris. Hij heeft duidelijk een beperking maar hier wordt verder weinig tot geen aandacht aan besteed. Ik ga de komende tijd maar eens brainstormen wat ik voor / met het ventje kan doen.
Met een tevreden gevoel ben in het weekend ingegaan en kijk ik uit naar de eerste échte schoolweek!
Foto's volgen nog!
Ik ben trots op jou!
Je krijgt de groetjes van jeannet de jong
Groetjes mechteld